ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ !

26 Νοεμβρίου 2008

Ναπολέων Λαπαθιώτης



Τα καημένα τα πουλάκια
Κρύο βαρύ, χειμώνας οξω,
τρέμουν οι φωτιές στα τζάκια,
τώρα ποιός τα συλλογιέται
τα καημένα τα πουλάκια!

Τα πουλάκια ειναι στα δένδρα,
τα πουλάκια ειναι στα δάση,
τα πουλάκια θα τα πάρει
ο βοριάς που θα περάσει,

η βροχή και το χαλάζι
κι ο βοριάς που θα περάσει,
και το χιόνι που το παίρνουν
στις αυλές με το φαράσι...

Κι αν η νύχτα ειναι μεγάλη,
κι ερχεται γιομάτη τρόμους,
κι αν ο θάνατος απόψε,
φέρνει γύρα μες τους δρόμους,

κι αν η παγωνιά θερίζει
κι ειναι δίχως ρουχαλάκια,
δε βαριέσαι, ποιός θυμάται
τα καημένα τα πουλάκια...

Τα πουλάκια ειναι στα δένδρα,
τα πουλάκια ειναι στα δάση,
τα πουλάκια θα τα πάρει
ο βοριάς που θα περάσει.

Στα παιδάκια ειναι τα χάδια,
στα παιδάκια τα φιλάκια,
τώρα ποιός τα συλλογιέται
τα καημένα τα πουλάκια!

Κι οταν γίνει, πάλι, βράδυ
κι ολοι πάνε να πλαγιάσουν,
να χωθούν μες τα κρεβάτια,
μη τυχόν και ξεπαγιάσουν,

τα πουλάκια τα καημένα,
τα πουλάκια, τώρα, πέρα
θα χαθούν χωρίς ελπίδα
να φανούν την αλλη μέρα... 
 

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

"Τότε, γερτός κι εγὼ ξανά, μέσ᾿ τὰ μουγγὰ τα δειλινά,
θ᾿ αναπολώ γλυκά, -ποιὸς ξέρει-,
και θα με σφάζει πιο πολύ, σὰν ενα μακρινὸ βιολί,
το περασμένο καλοκαίρι..."

Καιρό περίμενα κάτι τέτοιο. Τι να πρωτοδιαλέξει κανείς από την Λαπαθιωτική ποίηση!
Λεπταίσθητος και καίριος, πλούσιος σε συναισθήματα. Βρίσκει το στόχο...
Ο πολυαγαπημένος μου Λαπαθιώτης. Μπράβο που έκανες ανάρτηση!