TO ΠΡΩΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
ΠΆΝΩ ΑΠΟ 3.000 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΟΡΕΨΑΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ!!!!!!
Σύδνεϋ 26 Ιανουαρίου 2009
Σύδνεϋ 26 Ιανουαρίου 2009
Η Πελοποννησιακή Συνομοσπονδία διοργάνωσε με επιτυχία το πρώτο φεστιβάλ προβολής Πελοποννησιακής Ιστορίας, Πολιτισμού και Προϊόντων το οποίο περιλάμβανε και το διήμερο Πανηγύρι το Σαββατοκύριακο 24 έως τις 25 Ιανουαρίου 2009. Πάνω από 3.000 άνθρωποι, κάθε ηλικίας από μωρά στα καροτσάκια μέχρι γέροντες με μαγκούρες, παρευρέθηκαν στο διήμερο πανηγύρι και συμμετείχαν σε έναν εορτασμό της Πελοποννησιακής μουσικής κληρονομιάς.
Αυτοί που παρευρέθηκαν είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μια εξαιρετική δημοτική μουσική πανδαισία από τους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες από Ελλάδα Γιώτα Κόκκορη, Γιώργο Βελισσάρη στο τραγούδι και Κώστα Κόκκορη στο κλαρίνο. Το τρίο μαζί με την τοπική ορχήστρα που τους συνόδευε, προσέφεραν ένα μαραθώνιο δημοτικής μουσικής για πάνω από έξι (6) ώρες χωρίς διάλειμμα. Αυτό που ήταν επίσης σημαντικό ήταν ότι ο κόσμος ακατάπαυστα χόρευε ουσιαστικά μέχρι να πέσουν από τα πόδια τους πάνω στην τεράστια πίστα των 600ων τετραγωνικών μέτρων.
Οι άνθρωποι στη σκεπασμένη εξέδρα των 3.000 καθισμάτων που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να χορέψουν δεν κινήθηκαν από την θέση με την πλεονεκτική θέα μέχρι τη δύση του ηλίου και την ώρα που έπρεπε να κλείσουν οι πόρτες.
Το πανηγύρι είχε κάτι για όλους. Τα παιδιά διασκέδασαν πηδώντας και χορεύοντας στην παιδική χαρά. Για τους μεγάλους αρκετό φαγοπότι αφού καταναλώθηκαν περισσότερα από 12 αρνιά στη σούβλα και μερικές χιλιάδες σουβλάκια, γύρο και αραποσίτια. Τα δε περίπτερα με τα ποτά δούλεψαν χωρίς διακοπή από το πρωι ως το βράδυ.!!
Ο Πρόεδρος της Πελοποννησιακής Συνομοσπονδίας, Ανδρέας Καλαβρυτινός μας δήλωσε ότι υπάρχουν δύο εικόνες που θα του μείνουν αξέχαστες. «Η πρώτη» μας εξήγησε «είναι όταν στεκόμουν στην εξέδρα επισήμων και παρακολουθούσα ένα Ελληνικό Πανηγύρι σε γήπεδο ποδοσφαίρου, αρνιά στη σούβλα, σουβλάκια και ελληνική μουσική και ελληνικό χορό με εκατοντάδες άτομα!! Αισθάνθηκα τόσο υπερήφανος που είμαι Αυστραλός πολίτης όπου επιτρέπεται ο πολυπολιτισμός ώστε να μπορούμε να γιορτάσουμε τα Ελληνικά ήθη και έθιμά μας με αυτόν τον τρόπο» είπε.
«Η δεύτερη εικόνα» συνέχισε «ήταν προς το τέλος του πανηγυριού. Ο ήλιος είχε πέσει, το σκοτάδι είχε αρχίσει να καλύπτει τα πάντα - και περίπου 300 άνθρωποι χόρευαν ακόμα. Η μουσική σταμάτησε και ο Γιώργος Βελισσάρης πρότεινε σε όλους να καθίσουν στο πάτωμα. Όλοι, συμπεριλαμβανομένων του Βελισσάρη και του Ζεύγους Κόκκορη κάθισαν. Αυτό που ακολούθησε δεν θα ξεχαστεί ποτέ από εκείνους που ήταν παρόντες – για τα επόμενα 30 λεπτά ο Γιώργος Βελισσάρης και η Γιώτα Κόκκορη τραγούδησαν παραδοσιακά κλέφτικα τραγούδια και ακολούθησε σόλο κλαρίνο από το Κώστα Κόκκορη».
«Τα φώτα ήταν λιγοστά και η μουσική σκέτο νανούρισμα. Όλοι άκουγαν και σιγοτραγουδούσαν και κάπου-κάπου στο ημίφως διέκρινες κάποια δάκρυα στα μάγουλα διότι η φαντασία των ανθρώπων αυτών τους πήγε σε χρόνους και τόπους που οι κλέφτες έκαναν σύναξη στα βουνά και με συντροφιά τα αστέρια τραγουδούσαν τα ίδια τραγούδια» συνέχισε ο κ Καλαβρυτινός.
Αν και είχαμε πολλά θετικά στο διήμερο Πανηγύρι, αξίζει να σημειώσουμε ότι υπήρξαν και πολλές πρωτιές. Ήταν η πρώτη φορά που η Συνομοσπονδία προγραμμάτισε και διοργανώσει ένα Πανηγύρι όπως αυτό και η πρώτη φορά που περίπου 30 οργανισμοί εργάστηκαν από κοινού για να φέρουν σε πέρας αυτό το πανηγύρι στην Αυστραλία.
«Και οι δύο αυτές πρωτιές μπορεί να φανούν ακατόρθωτες αλλά ξεπεράστηκαν και μάλιστα με επιτυχία», είπε ο Πρόεδρος. Δεν πήγαν όλα όπως είχαν προγραμματιστεί, ή όπως ήταν αναμενόμενο αλλά αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι ολόκληρη η οργάνωση και εκτέλεση ήταν πρωτοβουλία και εργασία εθελοντών χωρίς κανένα μισθωτό πρόσωπο, το Πανηγύρι πρέπει να θεωρηθεί επιτυχία!!
«Υπάρχουν πολλά μαθήματα για μας» είπε ο κ. Καλαβρυτινός. «Κατά τη διάρκεια των ερχόμενων ημερών θα καθίσουμε, θα αναλύσουμε και θα συζητήσουμε όλες τις πτυχές όχι μόνο του Πανηγυριού, αλλά και όλων των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ. Θα ακούσουμε τα σχόλια θετικά και αρνητικά, ούτως ώστε να μαθαίνουμε και από τα λάθη μας» ολοκλήρωσε.
Το συντριπτικό αίσθημα της πλειοψηφίας που παρευρέθηκε ήταν ότι αυτό το Φεστιβάλ δεν πρέπει να είναι το τελευταίο, αλλά το πρώτο.
Αυτοί που παρευρέθηκαν είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μια εξαιρετική δημοτική μουσική πανδαισία από τους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες από Ελλάδα Γιώτα Κόκκορη, Γιώργο Βελισσάρη στο τραγούδι και Κώστα Κόκκορη στο κλαρίνο. Το τρίο μαζί με την τοπική ορχήστρα που τους συνόδευε, προσέφεραν ένα μαραθώνιο δημοτικής μουσικής για πάνω από έξι (6) ώρες χωρίς διάλειμμα. Αυτό που ήταν επίσης σημαντικό ήταν ότι ο κόσμος ακατάπαυστα χόρευε ουσιαστικά μέχρι να πέσουν από τα πόδια τους πάνω στην τεράστια πίστα των 600ων τετραγωνικών μέτρων.
Οι άνθρωποι στη σκεπασμένη εξέδρα των 3.000 καθισμάτων που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να χορέψουν δεν κινήθηκαν από την θέση με την πλεονεκτική θέα μέχρι τη δύση του ηλίου και την ώρα που έπρεπε να κλείσουν οι πόρτες.
Το πανηγύρι είχε κάτι για όλους. Τα παιδιά διασκέδασαν πηδώντας και χορεύοντας στην παιδική χαρά. Για τους μεγάλους αρκετό φαγοπότι αφού καταναλώθηκαν περισσότερα από 12 αρνιά στη σούβλα και μερικές χιλιάδες σουβλάκια, γύρο και αραποσίτια. Τα δε περίπτερα με τα ποτά δούλεψαν χωρίς διακοπή από το πρωι ως το βράδυ.!!
Ο Πρόεδρος της Πελοποννησιακής Συνομοσπονδίας, Ανδρέας Καλαβρυτινός μας δήλωσε ότι υπάρχουν δύο εικόνες που θα του μείνουν αξέχαστες. «Η πρώτη» μας εξήγησε «είναι όταν στεκόμουν στην εξέδρα επισήμων και παρακολουθούσα ένα Ελληνικό Πανηγύρι σε γήπεδο ποδοσφαίρου, αρνιά στη σούβλα, σουβλάκια και ελληνική μουσική και ελληνικό χορό με εκατοντάδες άτομα!! Αισθάνθηκα τόσο υπερήφανος που είμαι Αυστραλός πολίτης όπου επιτρέπεται ο πολυπολιτισμός ώστε να μπορούμε να γιορτάσουμε τα Ελληνικά ήθη και έθιμά μας με αυτόν τον τρόπο» είπε.
«Η δεύτερη εικόνα» συνέχισε «ήταν προς το τέλος του πανηγυριού. Ο ήλιος είχε πέσει, το σκοτάδι είχε αρχίσει να καλύπτει τα πάντα - και περίπου 300 άνθρωποι χόρευαν ακόμα. Η μουσική σταμάτησε και ο Γιώργος Βελισσάρης πρότεινε σε όλους να καθίσουν στο πάτωμα. Όλοι, συμπεριλαμβανομένων του Βελισσάρη και του Ζεύγους Κόκκορη κάθισαν. Αυτό που ακολούθησε δεν θα ξεχαστεί ποτέ από εκείνους που ήταν παρόντες – για τα επόμενα 30 λεπτά ο Γιώργος Βελισσάρης και η Γιώτα Κόκκορη τραγούδησαν παραδοσιακά κλέφτικα τραγούδια και ακολούθησε σόλο κλαρίνο από το Κώστα Κόκκορη».
«Τα φώτα ήταν λιγοστά και η μουσική σκέτο νανούρισμα. Όλοι άκουγαν και σιγοτραγουδούσαν και κάπου-κάπου στο ημίφως διέκρινες κάποια δάκρυα στα μάγουλα διότι η φαντασία των ανθρώπων αυτών τους πήγε σε χρόνους και τόπους που οι κλέφτες έκαναν σύναξη στα βουνά και με συντροφιά τα αστέρια τραγουδούσαν τα ίδια τραγούδια» συνέχισε ο κ Καλαβρυτινός.
Αν και είχαμε πολλά θετικά στο διήμερο Πανηγύρι, αξίζει να σημειώσουμε ότι υπήρξαν και πολλές πρωτιές. Ήταν η πρώτη φορά που η Συνομοσπονδία προγραμμάτισε και διοργανώσει ένα Πανηγύρι όπως αυτό και η πρώτη φορά που περίπου 30 οργανισμοί εργάστηκαν από κοινού για να φέρουν σε πέρας αυτό το πανηγύρι στην Αυστραλία.
«Και οι δύο αυτές πρωτιές μπορεί να φανούν ακατόρθωτες αλλά ξεπεράστηκαν και μάλιστα με επιτυχία», είπε ο Πρόεδρος. Δεν πήγαν όλα όπως είχαν προγραμματιστεί, ή όπως ήταν αναμενόμενο αλλά αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι ολόκληρη η οργάνωση και εκτέλεση ήταν πρωτοβουλία και εργασία εθελοντών χωρίς κανένα μισθωτό πρόσωπο, το Πανηγύρι πρέπει να θεωρηθεί επιτυχία!!
«Υπάρχουν πολλά μαθήματα για μας» είπε ο κ. Καλαβρυτινός. «Κατά τη διάρκεια των ερχόμενων ημερών θα καθίσουμε, θα αναλύσουμε και θα συζητήσουμε όλες τις πτυχές όχι μόνο του Πανηγυριού, αλλά και όλων των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ. Θα ακούσουμε τα σχόλια θετικά και αρνητικά, ούτως ώστε να μαθαίνουμε και από τα λάθη μας» ολοκλήρωσε.
Το συντριπτικό αίσθημα της πλειοψηφίας που παρευρέθηκε ήταν ότι αυτό το Φεστιβάλ δεν πρέπει να είναι το τελευταίο, αλλά το πρώτο.
Σημείωση δική μου:
Ο Γιώργος Βελησσάρης και η Γιώτα Κόκκορη ειναι αδέρφια και κατάγονται απο τα Τσίπιανα, του Δήμου Λασιώνος Ηλείας και ο Κώστας Κόκκορης -σύζυγος της Γιώτας- απο τους Αραχαμίτες Αρκαδίας.
Μπράβο παιδιά ! Μπράβο πατριώτες ! Συγχαρητήρια !
Ι.Β.Ν.
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου