Η μάχη του Λάλα μέσα απ΄ τον πίνακα του Φόν Ες..

Ο Α. Μεταξάς, ηγούμενος των Επτανησίων στη μάχη του Λάλα.
Πίνακας του Πέτερ φον Ες στη Στοά Μονάχου

Σε κάποιες υπερήφανες Λαλιώτισσες, που φέρονταν να αιχμαλωτίσθηκαν μετά τη μάχη αναφέρεται το ακόλουθο δημοτικό τραγούδι.

Του Λάλα με τα κρυά νερά, με τοις βαρειές κυράδες
με τοις τραναίς αρχόντισσαις, τοις καλομαθημέναις
που δεν καταδεχόντανε τη γης να την πατήσουν,
ποφόρηγαν χρυσά σκουτιά* και κόκκινα σαλβάρια*
και τώρα πως κατάντησαν κοπέλλαις σ΄ τους ραγιάδες!

Φέρνουν βαρέλια με νερό και ξύλα ζαλωμέναις*
νά χουν οι Έλληνες νερό, φωτιά να πυρωθούνε.
Και η μιά την άλλη ελέγανε και η μια την άλλη λένε:
-Τι να ν΄ κείνα που φαίνονται, τι να ν΄ κείνα που ερχώνται;
Μήνα ειν΄ μπαϊράκια τούρκικα, μην τάστειλε ο Πασάς μας;

-Δεν είν΄ μπαϊράκια τούρκικα, δεν τάστειλε ο Πασάς μας
παρά είν' μπαϊράκια κλέφτικα, κ΄ είναι των Πλαπουταίων.
Κλαίνε μανούλαις για παιδιά, γυναίκες για τους άντρες
κλαίει και μια χανούμισσα για το μοναχογιό της.

(*) Σκουτιά = ενδύματα, σαλβάρια = φαρδιές βράκες, ζαλωμέναις = φορτωμένες.

 http://koinonpel.blogspot.com/2011/06/blog-post_26.html