Ο τρελός του μπαρμπα-Γιάννη του Σκαρίμπα ! !

Τρελός;

Είμαι -το ξέρω- λογικός. Ω δεν μιλάω.

Σαν λάμψει η μέρα σβω το φως μου.

Αν ιδώ ένα φύλλο πούπεσε – εντός μου

λεω: είδα ένα φύλλο πούπεσε και… πάω.

Τόσο πολύ! Προσέχω. Τα’ όντι

δεν έχω αντίρρηση καμιά. Χαρά μου

νάναι τα δυο διπλό σε ένα . νοερά μου:

Πως είναι στόγγυλοι – επιμένω- οι οριζόντοι

Τρελός εγώ; Αστείο! Και στίχους

φτιάχνω, και πάω πατώντας, ούτε λόγος

οτι όπως στρίβει ο δρόμος, αναλόγως

στρίβω να μη σκουντάψω πια στους τοίχους

Λοιπόν δεν είμαι. Ωραία. Το ψέμα

μισώ. Τώρα εννοώ γιατί η καρδιά μου

έκανε τίκι- τακ για κείνηνα – στοχιά μου:

Για να κυκλοφοράει μου το αίμα!

Πέθανε: πως την έλεγαν ξεχνάω…

- χάθηκε μαζί της η χαρά, το φως μου-

και είμαι τόσο λογικός που εντός μου

λέω: είδα ένα φύλλο πούπεσε –και πάω…

Μυριαστερούσα- Σκαρίμπας...

Μυριαστερούσα

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ως θα ύψωνε το χέρι της να ευλόγα,

διάβηκε με τα χείλη της – άνθος γυμνό- στο δρόμο

κι είχε στον φραμπαλά ανθιά ζωγραφιστά και –φλόγα

καρφιτσωμένη – άλικο τριαντάφυλλο στον ώμο.

Μύρια στις γόβες της αστριά χρυσά ‘χε κεντημένα

και –σαν που κυνηγιόντουσαν δυο έρωτες στο μπάτη-

κάτω απ’ του ποδόγυρου της το κύμα, επέτα το ένα,

μετά το άλλο της – πουλιά- τα πόδια και τα επάτει.

………………………………………………………..

Τι είναι η ζωή μας; Όνειρο! Κι εμείς ψυχές στο χρόνο…

κι όσ’ αστεράκια έχει ο ουρανός κι η γης οσ’ άνθια – τα’ όντις,

τόσα οι καημοί μου εγίνηκαν άνθια, και τα μαζώνω

και τόσοι πόνοι μου, τα’ αστριά εκειά των γοβακιών της…

Λαμπάδα Τέλος - Σε ποια ηλικία σταματούν οι υποχρεώσεις του νονού στο βαφτιστήρι !

Λαμπάδα Τέλος -Σε ποια ηλικία σταματούν οι υποχρεώσεις του νονού στο βαφτιστήρι

Μεγάλη Δευτέρα και έχεις μόλις τελειώσει από τη δουλειά. Έχεις ακριβώς δύο ώρες (καθαρές) για να επιλέξεις τρία διαφορετικά δώρα, λαμπάδες, ρούχα, παπούτσια και πασχαλινά αυγά, για τα τρία βαφτιστήρια σου. Καλώς ήρθες σε έναν παραλογισμό...

Σε αυτό το άρθρο δεν θα μιλήσουμε για τα ηθικά και πνευματικά καθήκοντα των νονών, τα οποία θα πρέπει να είναι δια βίου, αλλά για τα υπόλοιπα, τα υλικά καθήκοντα και πώς αυτά έχουν εξελιχθεί μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

Ας μην γελιόμαστε, όσοι και όσες από εμάς είμαστε νονοί, μάλλον δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον χρόνο που διαθέτουμε στα βαφτιστήρια μας. Τόσο η δουλειά, όσο και ρυθμοί της καθημερινότητας δεν μας επιτρέπουν να βλέπουμε όσο θέλουμε τους αγαπημένους μας μπόμπιρες (κάποιοι ζούμε και σε άλλες πόλεις, κάτι που κάνει την επαφή ακόμη δυσκολότερη). Αλλά αυτό το ζήτημα χρήζει ανάλυσης σε νέο άρθρο. 

Η βασική ερώτηση που πρόκειται να απαντήσουμε σήμερα είναι η εξής: Μέχρι πότε έχω υποχρέωση να αγοράζω δώρα στο βαφτιστήρι μου;

Η ερώτηση αυτή που έχει απασχολήσει γενιές και γενιές νονών, ενώ έχουν γραφτεί ακραίες γνώμες κατά καιρούς σε forum και διαδικτυακές σελίδες.

Κάποιοι αναφέρουν ότι τα δώρα των νονών πρέπει να είναι εφ' όρου ζωής (hardcore άποψη που εκφράζει μόνο όσους δεν έχουν βαφτιστήρια, αλλά έχουν νονό). Εντάξει, αντιλαμβάνεστε ότι κάτι τέτοιο είναι παράλογο και με τη διαφορά ηλικίας, θα βλέπαμε πιθανότατα μια 80-χρονη νονά να τρέχει να αγοράσει λαμπάδα στην 50-χρονη βαφτιστήρα της. 

Από την άλλη, υπάρχει μια παλιά λαϊκή παράδοση, που υποστηρίζει ότι η ηλικία στην οποία πρέπει να σταματήσει η λαμπάδα και κατ' επέκταση τα δώρα, είναι αυτή των 12 ετών. Όπου 12, είναι η συμβολική ηλικία στην οποία ο Χριστός πήγε μόνος του στο Ναό ( Eπίσης λίγο σκληρό για ένα 12-χρονο παιδί να μην ξαναπάρει λαμπάδα).

Η επικρατέστερη ωστόσο άποψη είναι ότι λαμπάδα και δώρα (παιχνίδια κλπ) αρχίζουν να αραιώνουν μόλις ενηλικιωθεί το παιδί. Τα 18 είναι μια καλή ηλικία στην οποία ένας νονός (που ενδεχομένως δεν έχει και την οικονομική άνεση) θα μπορούσε να σταματήσει τα καθιερωμένα δώρα στο βαφτιστήρι του. Μπορεί ωστόσο να δίνει κάποια χρήματα όταν και αν νιώθει ότι μπορεί να το κάνει.

Όπως και να έχει, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και τα δώρα πάντα καλοδεχούμενα. 

Πηγή: ΕΔΩ